Dag volgers! Jahaa, het is ook ons overkomen: we zijn bestolen. Naja, Redmer is eigenlijk bestolen. Julbert is alleen zijn zonnebrilhoes kwijt, lucky bastard. Gelukkig viel de schade mee. We (Redmer) zijn alleen een Ipod, nachtlenzen, een sweater en wat overige spullen kwijt. Dus geen paspoort, creditcards of, het meest belangrijke, foto's! Eerst even terug naar het verhaal, we komen vanzelf bij deze tragische gebeurtenis.  Dinsdag 10 april en woensdag 11 april waren gewone schooldagen. 's avonds hebben we de verjaardag gevierd van Marieke, ja op beide avonden. Woensdagavond was het ook weer ladies night! We hebben weer van het goede genoten, met name Julbert had daar de volgende dag last van.  Woensdag 12 april gingen we naar el centro del mundo: de evenaar! Op zich leek het ons niet heel bijzonder. Maar toch heeft het ons toch wel erg geboeid. We hebben diverse leuke testjes gedaan. De waterproef was wel het meest bijzondere: Er stond een bak met water op de evenaar. Toen ze het water eruit lieten lopen was er geen draaikolk te zien. Vervolgens werd de bak ten noorden van de evenaar gezet. Nu draaide het water wel. Ten zuiden van de evenaar draaide het de andere kant op. Let wel: ten noorden en ten zuiden is in dit geval enkele meters... Een bijzondere ervaring!  Vrijdag 13 april kregen we aangenaam nieuws van onze school! We konden de volgende week voor de helft van de prijs lessen volgen. We besloten dan toch nog maar voor 3 dagen extra te blijven. Heel relaxt. Verder hebben we voorbereidingen getroffen voor onze reis naar de Cotopaxi op zaterdag en Lake Quilotoa op zondag. We hadden er zin in! Zaterdag 14 april vertrokken we in alle vroegte. We gingen eerst naar ons hostal (briljant met warme douche en lekker eten). Julbert liet zijn tas achter, Redmer nam zijn dagrugzak mee, iets wat Redmer de volgende dag zou opbreken. Na een lange tocht naar 4500 meter hoogte begonnen we aan een lange klim. Het was een prachtige wandeling, het begon zelfs te sneeuwen onderweg. Op 4800 meter hoogte, een 45 minuten lopen, was een refugee house, een mooie rustplaats. Vervolgens konden we door naar 5000 meter, waar de gletsjer begint. Hier hebben we heerlijk genoten van het uitzicht (not, het was helemaal bewolkt) en na een paar goeie grappen gingen we weer naar beneden. Eenmaal bij de auto konden we onze fietsen pakken en mochten we 12 kilometer naar beneden fietsen! Was prachtig en Redmer was natuurlijk weer bloed fanatiek. Julbert wou niet onder doen, dus we waren ruim voor de groep bij het eindpunt. Dit eindpunt was een mooi meer met daar om heen een fiets/wandel pad. De tocht was 2,6 kilometer. Voordat Julbert het in de gaten had, was Redmer al onderweg. Een prachtige tocht en we waren zelfs niet de laatsten bij terugkomst. 'S middags kwamen we terug bij het hostel waar we genoten hebben van een goede maaltijd en een filmpje hebben gekeken. Moe maar zeker voldaan gingen we onder de lakens. Wat een heerlijke dag! Zondag 15 april lieten we weer Julbert zijn rugzak achter bij het hostel. Redmer zag dat Julbert zijn tas op slot deed en zijn sleuteltje in zijn cameratas deed. "Kom maar hier met dat ding, straks raak je hem nog kwijt" zei Redmer. Dus Julbert zijn sleuteltje aan Redmer geven. Hij stopte deze in zijn tas, "veilig" aan zijn sleutelbos.  We gingen eerst naar een lokale markt, deze zou er al een 1000 jaar hebben bestaan. Bij het uitgaan van de bus vroeg Redmer nog of het veilig was om onze tas achter te laten. Dit was het geval zei de gids. Hij gaf aan dat de buschauffeur ten allen tijden bij de bus zou blijven.... Vlak voordat we naar de markt gingen besefte Julbert dat de zon toch wel fel was. Nog maar even snel de Rayban uit de rugzak pakken. En gaan naar die markt. De markt zelf was bijzonder en deed Julbert weer aan Azie denken. Niet voor de eerste keer trouwens. Na de nodige foto's en overige ratsoenen keerden we terug naar de bus. Hier was enige hectiek ontstaan. Al gauw kwamen we er achter dat de buschauffeur even weg was gegaan. Toen hebben de dieven hun slag geslagen. Een vijftal tassen waren gestolen, waaronder die van Redmer. Balen natuurlijk, te meer omdat we er eigenlijk niks aan konden doen. Nadat de lokale politie de aangifte hadden opgenomen, besloten we weer door te gaan. We wouden onze dag hier niet door laten bederven. Lake Quilotoa was prachtig. We liepen  een stukje omhoog en toen kwamen we er achter dat we op de rand stonden van een bijna gaaf ronde vulkaanhals. In deze hals was een behoorlijk meer gesitueerd. Al gauw konden we beginnen met afdalen naar het meer. Hier hebben we de nodige foto's gemaakt en genoten van de consternatie die een 14 jarige Amerikaan veroorzaakte. Hij had het lef om een duik te nemen in het niet al te warme meer. Prachtig.  Redmer had erg veel zin in de tocht weer omhoog. Julbert iets minder. Maar binnen een half uur waren we beiden weer boven. De buschauffeur gaf aan dat zijn record op 27 minuten. Geen slechte prestatie dachten wij zelf.  Op de terug weg zat Julbert voorin de bus. Hij had zijn iPod nog wel dus hij vroeg of hij hem kon aansluiten aan de radio. Dat kon wel. Hoewel Redmer natuurlijk de ervaren DJ is, kwamen Julbert zijn prestaties toch wel een beetje in de buurt. De hele bus was aan het zingen op enkele klassiekers. Het was ondanks alles een erg leuke dag.  Maandag 16 april hebben we alle noodzakelijke dingen geregeld ten aanzien van de verzekering. Dit houdt in dat we met de school hebben gesproken, nog maar eens aangifte hebben gedaan bij de touristenpolitie en onze ouders ook maar even informeren. Op de site staat een foto met een lijstje wat we (lees: Redmer) kwijt zijn geraakt. 'S middags gingen we weer fanatiek door met lessen.  Dinsdag 17 april zijn we naar een winkelcentrum gegaan om nieuwe spullen te kopen. Redmer heeft nu een prachtige nieuwe rugzak en hij zou een nieuwe iPod nano kopen. Het was toch wel een beetje aan de prijs. 'S middags hadden we het hier over met onze docent. Hij wist nog wel een adresje waar we goedkoper een iPod konden kopen. Eventueel wou hij wel even mee gaan. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Dus: Woensdag 18 april gingen we met onze docent naar het winkeltje. Nou ja, winkeltje.. We gingen naar een appartementencomplex. In de hal zat een bewaker. Na een kort gesprek gingen we naar de tweede etage. Hier stond 1 deur open en konden we naar binnen. We kwamen in een soort van showroom waar van alles stond uitgestald: tv's, telefoon's en ook iPod's. Gelukkig maar. De goederen zijn rechtstreeks uit Amerika geïmporteerd. Waarschijnlijk hebben ze de importheffing weten te omzeilen, want het scheelde behoorlijk. Wij blij en zij blij.  Omdat het nu echt de laatste dag met lessen was, nodigden wij onze docenten uit voor een borrel. De eerste was voor ons. We zouden die woensdag nog op stap, maar dat is er niet meer van gekomen. Erg leuk dus! Donderdag 19 april gingen we eindelijk naar Banos! We hadden er enorm veel zin in. De reis verliep voorspoedig.  Vrijdag 20 april gingen we raften. Erg leuk. We hadden een geweldige gids die het leuk vond om een dolletje te maken. Daar hielden wij ook wel van en in ons beste (beperkte) Spaans hebben we enorm veel lol gehad. Een enorm leuke ervaring.  Zaterdag 21 april zouden we fietsen. Maar Julbert voelde zich niet zo lekker. We besloten toch maar voor de zekerheid terug te gaan naar Quito. Daar moesten we sowieso naar toe omdat we maandag naar Columbia zouden vliegen. Zouden ja. Op zondag was Julbert veel erger ziek. We besloten naar de dokter te gaan en hij adviseerde ons om in Quito te blijven voor de komende 4 dagen, ter observatie. Een behoorlijke domper.  Vandaag, woensdag 25 april, is Julbert behoorlijk opgeknapt, nog wel een beetje zwakjes. Maar goed genoeg om vrijdag weer door te gaan. We gaan dan namelijk naar de Jungle, in Lago Agrio. Dit als vervanging van de geannuleerde vlucht naar Cali. We gaan daarna rustig van noord naar zuid door het centrum Ecuador reizen.  Tot de volgende keer! Groeten, Ons.