Hey mensen!

Alweer een week voorbij. De tijd vliegt hier en ik besef me nu dat ik hier nog maar een weekje ben. Binnenkort zie ik Redmer alweer in Miami. Maar voor het zover is: eerst weer even een update.

22 februari sprong ik weer op de bus. Ik reis rond met Kiwi Experience, dit is een hop on-hop off organisatie die je langs de mooie plekjes in Nieuw Zeeland brengt. Je kunt er voor kiezen om langer op een (mooie) plek te blijven. Dan pak je de volgende dag de bus. Ik had vanaf Kaiteriteri tot aan aan Wanaka (langs de westkust van het zuidereiland dus) dezelfde buschauffeur en ik kon erg goed met hem opschieten. Toen ik in de bus stapte zag ik dat ik dezelfde chauffeur weer had! Dat was erg leuk en we hebben enorm veel gelachen.
We gingen die dag naar Coromandel, hier vlakbij zijn de hotwater beaches. Ja echt! Het warme water komt uit het zand omhoog en stroomt vervolgens naar zee. Dit leidde tot Duitse taferelen. Iedereen was bezig om een kuil te graven en probeerde zoveel mogelijk water te bewaren. Het begon grappig te worden toen het vloed werd;).
Toen ik later in de winkel stond om een ijsje te halen kwam ik een fries tegen! De eerste, buiten Gerda gerekend uiteraard, in 4 maanden tijd. Dus even staan praten. Langer dan verwacht want Gary (de buschauffeur) kwam me al halen: de hele bus was (weer) op mij aan het wachten. Dit was me al een keer eerder in het zuider eiland overkomen. De 'straf' hierop is het zingen van karaoke in de bus. Nu werd de straf verdubbeld. Dus ik mocht de volgende dag 2 mooie nummers (James Blunt en Tina Turner) in de bus, met 47 man, zingen. Een mooi vooruitzicht...

23 februari gingen we naar Waitomo. Dit plaatsje is bekend om haar grotten. Ik besloot om maar weer eens te gaan tuben. De laatste keer was in Vang Vieng, Laos en dat waren toch wel heel andere omstandigheden. Dit keer geen 30 graden, biertje en gewoon een zwembroek maar een zwaar wetsuit, 6 graden en uhm, geen biertje. Maar het was geweldig. We zijn van 2 watervallen afgesprongen met de band en hebben genoten van de glowworms: dit zijn wormen die lichtgevende ontlasting produceren. Het lijkt net een sterrenhemel en het geeft een vredig gevoel.
O ja, de karaoke ging goed. De hele bus wist inmiddels mijn naam en dat zorgde voor de nodige contacten. Ze waren helaas niet onder de indruk van mijn zangtalenten, wel van mijn moed.

24 februari gingen we door naar Rotorua. Ik besef me nu, terwijl ik dit schrijf, dat ik een paar mensen ben vergeten te introduceren en omdat ik weet dat zij de blog gaan lezen hier even een paar namen: Nadieh uit Brabant, Rianne uit het mooie Friesland (Spreek jij ook fries dan? Ja! Ik ook! Oke, stoer.. Ja he! Nou begin dan:P) en Carolien zijn de dames uit Nederland. Daarnaast nog diverse engelsen ontmoet: Anna, Vicky, Ben en Chloe.
Terug naar het verhaal: Rotorua staat bekend om zijn warm water bronnen. Dit houdt indirect ook in dat er een onaangename geur hangt van rotte eieren. Vervelend maar het blijft leuk om er doorheen te lopen. Ook was het een beetje een reünie omdat ik een tweetal Deense meisje weer ontmoete. Gary herkende hen ook en haalde hen zelfs over om de volgende dag mee te gaan naar Taupo.

25 februari gingen we dan daadwerkelijk naar Taupo. Het zou de stad van het weerzien worden: niet alleen de beide Deense meisje waren gekomen, maar ook de een 6 tal anderen zou ik de komende dagen weer ontmoeten. Super!

Maar eerst gingen we nog naar een ander warmwaterbron park. Hier was een geiser die ongeveer 15 meter hoog spoot. Een indrukwekkend gezicht. Ook hebben we hier een eitje gekookt in een warmwater bron. Een bijzonder lekker eitje. Terug naar Taupo:
Taupo is zo'n beetje het Queenstown van het noordereiland, alleen dan wat bescheidener. Wat ze hier wel hebben is de Tangariro Alpine Crossing: een van de mooiste 1 daagse wandelroutes ter wereld. De volgende ochtend moest ik dan om half 6 klaar staan. Omdat het kroeg bezoek met Gary (onze afscheidsborrel) wat uit de hand liep lag ik toch later dan verwacht. Een troost: Ben ging ook de wandeling maken en ging dezelfde tijd naar bed.

26 februari was het toch wel erg vroeg maar het zou een heldere dag worden. De wandelroute is meer gesloten dan dat hij open is en deze dag was de mooiste van 2012. Soms vraag ik mezelf wel eens af wanneer het geluk me in de steek laat;)
Het hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van de wandeling was de beklimming van Mount Doom (de berg waar de ring in moest worden vernietigd). Het was meer klauteren dan lopen en naar boven duurde ongeveer 2,5 uur. Maar het was de moeite waard. Wat een uitzicht. Na een paar geweldige foto's, een goeie lunch, nog meer foto's en een groepsfoto zijn we weer naar beneden gegaan. Ben heeft veel gevoel voor humor en een niet al te beste conditie. Die combinatie zorgden voor een aantal hilarische uitspraken: Snap niet dat Frodo dit ooit heeft volbracht, waar is Sam wanneer je hem nodig hebt en He, we zijn net de fellowship of the ring: wie is wie?
Uiteindelijk was ik om half 7 weer in het hostel, moe maar zeker voldaan!

27 februari was een relax dagje. Eigenlijk bijzonder weinig uitgevoerd, behalve veel slapen en een wasje draaien. Ook wel eens lekker. S'avonds nog wel heerlijk bijgepraat met de teruggekomen van de mensen uit het zuider eiland!

28 februari gingen we weer op pad, nu naar Wellington. De hoofdstad van Nieuw Zeeland. Een erg leuke stad en ligt ook aan de kust. Helaas is het hier wel erg winderig. Ik ben hier 3 nachten gebleven. We zijn gister naar het Te Papa museum geweest, erg leuk om wat van de geschiedenis van NZ mee te krijgen. Vandaag is het weer rustig- en regel dag.

Nog een week en dan vlieg in naar LA. Onvoorstelbaar maar ik heb er erg veel zin in. Maar eerst ga ik nog naar Auckland, Pahia en Matamata. Voor de Lord of the rings fans: hier zijn de scenes van hobbitstee opgenomen. Lijkt me geweldig.

Dat was het voor nu. Tot de volgende keer en bedankt voor leuke, enthousiaste berichtjes en reacties!

Julbert.