Hallo allemaal!  Hier weer even een update van ons! We hebben weer erg veel beleefd en het eigenlijk weer teveel om op te noemen. Maar goed, we proberen het wel! Op dinsdag 22 november gingen we weer verder met onze fietstocht. Ditmaal van Luang Prabang naar een klein, afgelegen bergdorpje. Bergen betekent uiteraard ook veel klimwerk. We voelden ons beide erg goed dus we waren dan ook zeker van plan om gehele tocht te fietsen.  De eerste klim van 16 kilometer was goed te doen. Onderweg even een colaatje drinken doet wonderen en als je hem dan gehaald hebt voel je je toch best wel trots. De afdaling is natuurlijk geweldig. Ook deze was in totaal 16 kilometer! Heerlijk. De tweede klim van 22 kilometer lag voor ons. Het was echter al half 3 voordat we daar aan konden beginnen en we waren bang dat we dan bij donker zouden aankomen. Dus... dan maar liften! Binnen 10 minuten kwam er al een geschikt vrachtwagentje langs en die wou ons wel meenemen. Fietsen achterin, wij achterin, we zaten als koningen. Om circa half 4 waren we bij ons Guesthouse. Hier hadden we een onvoorstelbaar mooi uitzicht op het achterliggende heuvellandschap. Hoewel de foto's mooi gelukt zijn is het in het echt toch nog veel mooier.  Op woensdag 23 november was de route net wat makkelijker. Dat houdt in: minder lang achter elkaar klimmen. Tijdens onze lunchpauze (noodlesoup, onze favoriet;)) raakten we aan de praat met een aardige meneer. Hij vertelde dat hij leraar was op een school. Ze hadden sporttoernooi die middag. Wij vroegen beleefd of we even een kijkje mochten nemen. Uiteraard kon dit. Dit hebben we geweten ook! We werden onthaald als filmsterren (iedereen keek, wees en/of giechelde) en uiteraard moesten we in de lerarenkamer zitten. Het was in een woord: indrukwekkend. Het was schrijnend om te zien met welke beperkte middelen de leraren zich moesten redden. Ook de klaslokalen waren erg sober, met een bord, tafels en stoelen was alles ook wel gezegd. De kinderen (soms van 18 jaar) spraken ons aan om hun Engels te oefenen. Een bijzondere ervaring, wat hebben we het in Nederland toch goed... Die avond sliepen we op circa 1400 meter hoogte. Hier werd het ook erg koud (z'on 10 graden) en zelfs de sokken kwamen onderuit de tas, uniek. Wel weer een overweldigend uitzicht uiteraard. Gelukkig gingen we de volgende dag alweer afdalen! Donderdag 24 november was een makkelijke tocht. Van de 46 kilometer waren het 22 kilometer aan een afdalen. Net wat voor ons:D Onderweg kwamen we een gekantelde vrachtwagen tegen. Deze had de bocht te krap genomen. Toen wij passeerden wouden we toch even een foto maken (ramptoeristen). We zouden verder maar zagen toen nog net dat er nog een vrachtwagen bij langs moest. Nieuwsgierig als we zijn, zijn we even blijven kijken. Het ging weer op zijn Laotiaans. De truck moest bijna helemaal de greppel in (shovel achterop) om vervolgens de draai te maken. Uiteindelijk had ie het toch gered en onder luid applaus kon hij zijn route vervolgen. Dat voorbeeld namen wij maar over. Die avond spraken wij met een aardig local meisje. Ze runde een winkeltje (lees: hokje met koekjes chips etc.) en had uitstekende fruitshakes. Ze vertelde ons dat ze 22 was en dat ze het leuk vond om in de winkel te staan. Helaas was studeren voor haar er niet bij: geen geld. Dat grijpt je aan.  Vrijdag 25 november kwamen we onze Duitse vrienden uit Munchen weer tegen. Dat gaat met een harde lach en een enthousiaste handdruk. Even een bakje koffie met hen, verhalen uitwisselen, emotioneel afscheid (voor even) en we vervolgden onze tocht naar Vang Vieng, misschien wel wel de partyplace van Laos. Vang Vieng is met name bekend om het "tuben" (ff googlen). Wij besloten om dat zaterdag toch ook maar eens te proberen.  Op zaterdag 26 november zou het dan zover zijn, maar het noodlot sloeg toe: Gerda was ziekjes. Dus maar even een dagje uitstellen. Julbert besloot een ommetje te maken en wie kwam hij tegen? Juist, de sympathieke Duitsers. Weer een harde lach en een hartelijke begroeting. Zij gingen kayakken naar het zuiden. Gerda was die middag gelukkig weer een beetje opgeknapt dus besloten we een nabij gelegen grot te bezoeken. De grot stelde helaas niet veel voor. Het nabij gelegen beekje compenseerde dat echter geheel! We hebben heerlijk gezwommen en erg gelachen. De stroming was namelijk erg sterk en dat zorgde voor hilarische momenten.  Omdat we toch wel graag wouden tuben besloten we nog een nachtje te blijven, de volgende dag (27) was het dan ook zover. Wij werden met een tuk tuk en onze tubes naar het beginpunt van de tubingroute gebracht. Hier stond een Belgisch stel, dat wij kenden, te kijken en zodoende konden zij mooi een foto maken van ons vliegende of beter gezegd drijvende start! Het tuben houdt in dat je op een band de rivier afstroomt maar dat is nog niet alles: onderweg zijn een groot aantal barren waar je kunt aanleggen voor een heerlijk biertje (of iets sterkers). In tegenstelling tot vele andere tubers, die met gevaar voor eigen leven veel te veel drinken en dan blijven hangen, hebben wij ons wat ingehouden en de hele route af kunnen maken (echt nuchter is anders: drie bier van 625 ml in de volle zon slaat er ook lekker in). We waren pas laat op de middag weer terug, een erg leuke ervaring! Maandag 28 was Gerda weer niet helemaal fit (het leek wel of ze heel graag nog even in Vang Vieng wilde blijven ;). We besloten weer niet te gaan fietsen.    's middags kwamen we tijdens de  lunch twee gezellige (babbelgrage) Brabantse dames tegen. Omdat Gerda haar hoofdpijn alweer wat was afgezakt besloten we gezellig met zijn vieren een uitkijkpunt/rots te beklimmen. De tocht was zwaar, glibberig, levensgevaarlijk (natuurlijk op zijn Laotiaans zonder veiligheidsmaatregelen; voetje verkeerd neerzetten is meters naar beneden vallen)  maar wel erg de moeite waard!! Om het af te sluiten zijn we daarna nog even met zijn allen  lekker uit eten gegaan (voor de verandering).  Dinsdags was Gerda weer helemaal topfit en zijn we maar snel op de fiets gesprongen richting Hin Heup (op de route naar Vientane). Het was een makkelijke route van 64km en we waren dan ook vroeg in het guesthouse waar we lekker konden relaxen. We hebben menig monopoly potje gespeeld (2-1 voor Julbert).  Vandaag (woensdag 30 november) zijn we weer verder gefietst. Nadat we de spullen bij ons resort (jaja) hadden afgeleverd zijn we 's middags een eindje gaan fietsen naar het Nam Ngum meer. Het was wel wat klimwerk maar we hebben er zeker geen spijt van gekregen! Het meer was werkelijk adembemend en misschien wel het mooiste meer wat we ooit hebben gezien. Om er nog even extra van te genieten bestelden we twee icecoffee in een restaurant aan de kade. We zaten lekker rustig toen er ineens van alles om ons heen gebeurde: er kwamen een stuk of acht ladderzatte militairen binnen, een kind plaste in zijn broek en liet vervolgens een glas vallen . Julbert wou afrekenen en de militairen staarden naar Gerda haar bovenbenen gevolgd door hoongelach... we zijn maar snel weer vertrokken.  Omdat wij ons nog altijd verbazen over bepaalde dingen, mensen, objecten hebben wij even een paar wist u datjes op een rij gezet: WIST U DAT: - Onze bovenbenen inmiddels gespierder zijn dan die van Sake Bosch? - Het asfalt regelmatig onderbroken wordt? En dat dat inhoudt dat er gewoon een stukje ontbreekt? Het gevolg is een hoop stofhappen. - De meeste wastafels hier een lekkende of zelfs ontbrekende afvoer hebben? Het water komt er onder gewoon uitspetteren en stroomt immers wel weg in het putje van de douche. - Het homo zijn hier niet geaccepteerd wordt en dat er daarom veel "lady boys" (travestieten) zijn? - Wij op een gegeven moment bonnetjes kregen voor onze overnachtingen? Er bleek enkele dagen daarvoor een grote controle te zijn geweest, jawel door de belastingdienst. - Wij soms het gevoel hebben dat wij dwars door een kinderboerderij fietsen? Alle dieren (koeien, kippen, eenden, varkens) lopen hier gewoon los, soms midden op de weg. - Wij nog lang niet genoeg van deze reis hebben? Dat we erg genieten van deze 30 graden en dat we daar wel aan kunnen wennen? We genieten van jullie reacties, super! Tot de volgende keer. Liefs ons